Hayatımızda bir günün başlaması ve bitmesi arasında, herkesin belli zamanlarda kullandığı kelimeler vardır. Tanıdığımız veya tanımadığımız kişilere o kelimeleri rahatlıkla söyleyebiliriz. Bizleri yakınlaştıran, günümüzü güzelleştiren kelimelerdir hepsi.

Yeni bir güne başlarken, evimizde, sokakta, iş yerinde, okulda herkese bir gülümsemeyle “günaydın” deriz. Kim olursa olsun, o da size aynı şekilde cevap verir.

Bazı insanlar erken kalkmak zorundadırlar. Ama daha uyanamamışlardır. Sanki ben neredeyim, ne diyorsun, saat kaç gibi sorular sorarlar. O tipleri bir süre yalnız bırakmak en iyisidir. Onlar da bir zaman sonra hayatın içindeki yerlerini alacaklardır.

Günaydın kelimesini bazen de bir şeyi anlamakta zorluk çeken, yani biraz geç fark eden kişilere de söyleriz, Siz bir konuda karşınızdakini uyarmak, bir bir olayı anlatmak istersiniz, o neden sonra Aaa öyle miydi der. “Günaydın sonunda anladın” deriz.

Gün öğleden sonraya dönünce “tünaydın” denir. Bu kelimenin çok kullanıldığını zannetmiyorum. Şimdilerde unutuldu gibi.

Biri bize yardım ettiğinde, alışverişlerde, bir çok aktivitelerde, birbirimize “teşekkür ederim” deriz. Bu bir kibarlık, bir saygı göstergesidir.

Saatler ilerledikçe, güneş yavaş yavaş veda ederken, “iyi akşamlar” demeye başlarız. Kimimiz yorgunuzdur. Bütün bir gün iş peşinde koşmuş, bir an önce eve gidip, şöyle ayaklarımızı uzatıp dinlenmeyi düşleriz. Kimimiz 1-2 arkadaşımızla buluşup, konuşmak, dertleşmek isteriz. İstekler bitmez. Gerçekleşenler olursa, iyilikler bizi bulursa “şükürler olsun” deriz.

Ev hanımları, bütün gün imkanları nispetinde yemekler pişirir, temizlik ve diğer ev işlerini yapar. Yemek zamanı sofrayı hazırlar. Çocuklarının, eşinin gelmesini bekler. Yemek yerken, bir günün olayları konuşulur. Gülen olur, kızan olur. Ama sohbet bu… Sonunda nokta konur.

Söylemeyi unutmamamız gereken bir söz daha vardır. “Ellerine sağlık” özellikle bütün bir gün koşturup duran annelerimiz için bu sözü duymak onları mutlu eder. Cevabı hazırdır. “Afiyet olsun”.

Yemekten sonra herkes salondaki yerini alır. Çocuklar genellikle odalarına gitmeyi tercih ederler. Kanepeye uzanıp, bir film izlerken veya kitap okurken günün yorgunluğu yavaş yavaş etkisini gösterir. Gözler kapanmaya başlar. Anlaşıldığı gibi uyku vakti gelmiştir. “İyi geceler” dileyerek yatmaya gideriz. Uyumak, uyuyabilmek her zaman kolay olmaz. Kaç gece yattıktan bir süre sonra kalkıp, bir ilaç takviyesi, bazen de sabaha kadar oturmuşuzdur. Çaresi ne derseniz….

Bir doktordan yardım almak en iyisi derim..

Belki de uyuyamamamızın nedeni yatarken “İYİ UYKULAR” demeyi unuttuğumuz içindir…..

Her gününüz dünden daha iyi olsun. Zeren Dağdeviren.

• Bu yazı ayrıca HÜRRİYET‘te de yayımlanmıştır..