İyilik ve kötülük diye ikiye ayrılan aklının tamamını, iyi gerekli niteliklere yormayan istenilmeyen, gereksiz davranışları olan veya bu davranışlara eğilimli olan kişiye kötü denir.
Kötülük yapanlar bu işin zekilik olduğunu düşünürler, ama öyle değildir. Herkes kötü olmayı ya da kötülük yapmayı beceremez. Kötülükle uğraşan insanlar günlerinin, dakikalarının hatta saniyelerinin dahi önemi vardır. Her vakti iyi değerlendirirler, hiçbir vakti’ de boşa geçirmek istemezler neden mi? kime ne zaman nerede kötülük yaparız diye akıllarını yalnızca bu işe harcarlar da ondan. Kötülük yapmaktan zevk alan bu insanlar acımasızdır, zalimdir, ne sevmeyi, ne de sevilmeyi bilirler çünkü kalpleri yosun tutmuştur. Kötü insan sevmeyi sevilmeyi bilmediği için etrafındaki güzellikleri iyi olan insanları da kıskanan insandırlar. Fırsatını bulduğunda içten içe düşmanlık beslediği kendisine hiçbir kötülüğü dokunmamış insanları sırf bir başkaları seviyor, sayıyor hatta evliliği güzel gidiyor, eşler birbirlerini seviyor değer veriyor diyerekten kendisi gibi olan insanlarla birlik olup onları yakından tanımak isteyen insanlara kötülerler ki, bu güzel uyumlu insanlarla arkadaşlık dahi yapmasınlar diye. Aslına bakarsanız bu insanlara inanıp kendi aklıyla hareket etmesini bilmeyen insanlar da onun gibidir, farkı yoktur benim gözümde. Sözlü saldıran, arkadaşının arkasından kuyusunu kazan, tanıdığı insanın dedikodusunu yapman nankörlük yapan, iftira atan, hakkında bilgi sahibi olmadığı konuları biliyor gibi davranıp zorla baskı yoluyla karşısındaki insana yaptıran, lakap takan insanları kullanan, küçümseyen insanda kötüdür. Güzelken çirkin, çirkinken güzel, olabilirsiniz ama Kötüyken iyi olamazsınız. Kötü sonradan olunmaz kötülük insanın içinde var olan bir duygudur. Kötü insan çevrede hatta dünyada yalnız kendisi olmak ister. Kötülük yapmak isteyen insan hiçbir fırsatı kaçırmayan insandır. Onların bitmez tükenmez bahaneleri vardır. Kötülük yapıp kendilerinin sayılacağını ve bu şekilde itibar göreceğini düşünüyorlarsa yanılırlar. Böylesi insanların sonu tek başına kalmaktır hayatta…

Bakın büyüklerimiz kötülüğü nasıl ifade etmişler?